JAN PAWEŁ II Semper Fidelis

Papież Jan Paweł II swoim długim i bogatym życiem odcisnął szczególny ślad na ziemi. Wpłynął nie tylko na bieg dziejów, ale również na życie pojedynczych ludzi.
Podczas tej uroczystej sesji seminaryjnej dla uczczenia pamięci Wielkiego Papieża pragnę podzielić się krótką refleksją.

Dla mnie Jan Paweł II jest przykładem Człowieka zawsze wiernego. W Jego świętym życiu ustawicznie przeplatają i dopełniają się dwa wymiary wierności: wierność Bogu i wierność ludziom.

Jan Paweł II uwrażliwia nas na potrzebę wierności.

Najczęściej, kiedy myślimy o wierności to przywołujemy prawdę o wierności nieprzemijającym wartościom, za które człowiek gotowy jest poświęcić nawet życie. Piękna jest wierność małżeńska. Cenimy wierność obietnicom, które się publicznie składa, uroczyście ślubuje. Potrzeba dochowania wierności, także w codziennych, drobnych sprawach, jest czymś naturalnym i koniecznym. Człowiek wierny cieszy się szacunkiem i poważaniem. Chcemy takiego człowieka naśladować i za nim podążać.

Semper Fidelis – słowa znane każdemu Polakowi. Są miasta, które szczycą się tym, że ich herby ozdabia maksyma "Semper Fidelis". Wiele zacnych organizacji i stowarzyszeń ma je w swoich nazwach. Dumni jesteśmy, kiedy słyszymy: "Polonia Semper Fidelis".
Słowa te wielokrotnie wpisywały się w naszą historię, a szczególnie przypominają młodych żołnierzy wiernie walczących o polski Lwów na początku ubiegłego wieku. Na cmentarzu Orląt, tuż przy łuku tryumfalnym, w czasach II Rzeczpospolitej, dwa kamienne lwy trzymały tarcze z mottem Lwowa "Semper Fidelis" i napisem "Tobie Polsko". Cztery lata temu na trasie historycznej pielgrzymki papieża na Ukrainę znalazł się Lwów. Jan Paweł II nie miał jednak możliwości nawiedzenia cmentarza Obrońców Lwowa. Ale kiedy we Lwowie spotkał się z młodzieżą, przybyłą z wielu krajów Europy, wypowiedział między innymi słowa:
"W dzisiejszym świecie dokonują się głębokie i nagłe przemiany społeczne i ulegają osłabieniu liczne punkty odniesienia moralnego, rzucając ludzi w chaos, a nieraz w rozpacz. Dekalog jest jak kompas na burzliwym morzu, który umożliwia nam trzymanie kursu i dopłynięcie do lądu."
Dziesięć Bożych Przykazań to najtrwalszy fundament, na którym buduje się wierność Bogu i Kościołowi, ale również ziemi rodzinnej i ludziom. Boże przykazania - mówił dalej Papież, są:
"solidnym punktem odniesienia w budowaniu...teraźniejszości i przyszłości".

Dziś w sposób uroczysty przeżywamy 14-tą rocznicę obecności Papieża wśród nas, w Radomiu. Była to czwarta Pielgrzymka do Ojczyzny. Przybrała ona postać narodowej katechezy - właśnie na temat Dekalogu. Papież w ciągu dziewięciu dni przedstawiał Dziesięć Bożych Przykazań jako moralny fundament demokracji obywatelskiej. Wtedy dopiero rozpoczynaliśmy budowę III Rzeczypospolitej.

Na zakończenie homilii podczas Mszy św. na radomskim lotnisku usłyszeliśmy:
"Bracia i siostry z Radomia i całej tej ziemi! Budujmy wspólną przyszłość naszej Ojczyzny wedle prawa Bożego, wedle tej odwiecznej Mądrości, która się nie przedawnia w żadnej epoce, wedle Chrystusowej Ewangelii. Budujmy... Raczej: odbudowujmy, bo wiele zostało zrujnowane... zrujnowane w ludziach, w ludzkich sumieniach, w obyczajach, w opinii zbiorowej, w środkach przekazu."

Budowa Ojczyzny, trwa nadal. Nic też nie straciła na aktualności papieska katecheza. Wciąż jest żywa. My, samorządowcy, stanowiący lokalne prawa, ponosimy odpowiedzialność nie tylko za teraźniejszość, ale także za kształt przyszłości. Być zawsze wiernym, to być odpowiedzialnym nie tylko za to, jak dziś służymy mieszkańcom Radomia, ale także za to, co przygotujemy dla tych, którzy w przyszłości, i to w wymiarze wielu kadencji, przyjdą po nas.

W słowie, wygłoszonym po modlitwie na poświęcenie seminarium duchownego w Radomiu Papież dopowiedział:
"...pragnę życzyć błogosławieństwa Bożego wam wszystkim, którzy obecnie tworzycie to seminarium, którzy nie tylko w nim żyjecie, bądź jako wychowawcy i profesorowie....., ale także tym wszystkim, którzy w przyszłości przyjdą po was."

Jestem przekonany, że także i dziś Papież Jan Paweł II swoją modlitwą i błogosławieństwem 4 czerwca 1991 roku obejmuje Radom i nas wszystkich, także tych, których wtedy nie było jeszcze na świecie. Jest to dla nas wielkie duchowe wsparcie i zachęta do bycia wiernym Papieżowi i jego nauczaniu.

Jan Rejczak

Oprac. J.D.